- Dit evenement is voorbij.
Vlees Eten Door de Eeuwen Heen
10, 03^15:00 - 19:30
€55
Vlees eten staat ter discussie, zowel vanuit oogpunt van dierenleed als CO2-uitstoot. Dus minder vlees scheelt al flink. Maar hoe was dat vroeger? Bij de lancering van het jaar Gruwelijk Lekker bracht het Nederlands Openluchtmuseum het nieuws dat onze voorouders hond aten. Hond en kat staan in Azië nog dagelijks op het menu. Maar hoe verliep dat bij ons? Van de Cananefaten en Batavieren, via de Romeinse tijd tot de Tweede Wereldoorlog? Eind jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige eeuw was in veel huishoudens één à twee keer vlees per week vlees op het bord heel normaal. Wat kunnen we leren van de geschiedenis?
SPATIE
SPATIE
Stichting CELL organiseert i.s.m. de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht op donderdag 3 oktober 2019 een boeiende middag over het eten van vlees. Merit Hondelink graaft diep en vertelt wat er zoal wordt gevonden. Christianne Muusers weet alles van het kook- en eetgedrag vanaf de late Middeleeuwen tot gisteren. Floris van de Graad vertelt over vegetarisme en hoe oud dat wel is. Professor Saskia Arndt onderzoekt het gedrag van dieren en professor Bas Rodenburg houdt zich bezig met dierenwelzijn. Zij vertellen over de toekomst van de veehouderij. Daar hoort een korte rondleiding op de proefboerderij van de universiteit, bij. De middag wordt afgesloten door Nel Schellekens, de bekende chef die mannen verslindt en het dier van kop tot kont verwaardt.
SPATIE
SPATIE
Over Stichting CELL
Stichting Culinair Erfgoed van de Lage Landen (CELL) is in 2013 opgericht, omdat er behoefte was aan een koepel voor promotie van culinair erfgoed en financiering van onderzoek. Dat is geen eenvoudige zaak gebleken. Het ministerie van OCW verwees voor uitvoering van haar beleid door naar Nederlands Centrum voor Volkscultuur (opgevolgd door Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed) dat vervolgens stelde dat culinair niet voorkomt in de richtlijnen van het ministerie. Het Prins Bernard Cultuurfonds verstrekt geen subsidie voor Vlees Eten door de Eeuwen Heen “omdat het project niet of onvoldoende past binnen de richtlijnen […]”. Kortom, men her- of erkent eetcultuur niet en ontkent daarmee de maatschappelijke relevantie. Dat is jammer, want ‘Der Mensch ist, was er isst’, zoals de Duitsers zeggen. Andere fondsen hebben wel geld over voor een volksfeest(je), maar niet voor onderzoek. De Nederlandse culinair historici zijn autodidact en financieren alles met eigen middelen. Een structuur of samenhangend verband ontbreekt. Elders wordt Culinaire Geschiedenis wel serieus genomen. In België kent de Vrije Universiteit Brussel een interfaculteit FOST (social & cultural food studies) en de Universiteit van Leuven het Centrum Agrarische Geschiedenis. De Academie voor de Streekgebonden Gastronomie is daar een fenomeen. CELL wil met deze middag een signaal geven en de aandacht vestigen op het belang van ons eetverleden.