Even voorstellen: Club Cuisine

Het beroep chef was niet in me op gekomen als men mij op jonge leeftijd had gevraagd wat ik later wilde worden. Mijn passie voor koken is zich pas op latere leeftijd gaan ontwikkelen. Pas toen ik in het laatste jaar van mijn studie klinische psychologie zat, en na mijn afstuderen besloot dat ik daar niet mee verder wilde gaan, kreeg de passie voor het koken meer een hoofdrol in mijn leven.

Ik begon in 1995 als zelfstandig werkend kok te werken in diverse restaurants in Amsterdam.              Bij Mexicaanse (Poco Loco), Italiaanse (Pasta e Basta), Franse (Van Harte) en meer diverse internationale keukens (West Pacific e.a.) heb ik in 8 jaar tijd ervaring opgedaan.

Wij organiseren al zo’n 15 jaar kookworkshops en kooklessen voor particulieren en bedrijven, voor groepen van 10 tot 70 personen in Amsterdam, óf op locatie.

Wat heeft dat eigenlijk met Slow Food te maken?

We hebben wel een workshop ‘Hollands’, waar we met Hollandse ingrediënten werken, maar dat zijn niet per se streekproducten. Aan de andere kant, Nederland is zo klein dat je het hele land misschien wel als een streek kunt zien. Daarbij zijn de meeste erkende streekproducten vaak bewerkte producten en minder gauw de ruwe ingrediënten om een gerecht mee te maken. Asperges worden zowel in Limburg als Friesland, tevens in andere plekken in het land verbouwd, dus hoe kunnen asperges dan een streekproduct zijn? Zodoende kwamen er steeds meer vragen bij over de definitie van Slow Food producten.

Uiteindelijk kwam ik op het idee om de focus niet meer te leggen op de producten zelf, maar meer op de eetcultuur. Uiteindelijk gaat het naar mijn idee ook over de eetcultuur en geschiedenis daarvan, als we het over Slow Food hebben. Dat gaat dus ook over koken, het bereiden, en niet alleen over het produceren van specifieke producten.

Dus hoe zit het met onze eet- en kookcultuur?

Terwijl het assortiment in onze (super)markten aan het uitdunnen is, zie je dat het aanbod van kant en klare maaltijden de afgelopen jaren alleen maar is toegenomen. Mensen besteden gemiddeld ook steeds minder tijd gezamenlijk aan tafel. Het sociale aspect van samen eten is iets wat enorm wordt onderschat, en wat ook onderdeel is van onze eetcultuur. Ook de tijd die besteed wordt aan het maken van een maaltijd wordt steeds minder, gemiddeld onder een half uur voor het avondeten. Ik kan niet anders concluderen dan dat het koken steeds minder een prioriteit aan het worden is. En zo lijkt dat ook voor het (gezamenlijk) eten. Net zo goed als de Slow Food beweging die eind jaren 80 tot leven kwam als reactie op de groeiende fast food industrie, zie je nu nog steeds dat ambachtelijke of zelfgemaakte voeding in de peilingen aan het afzakken is.

Mensen leren koken en het samen koken, is voor mij de grote drijfveer in ons bedrijf. Het geeft telkens weer een kick om mensen enthousiast te zien, als ze iets lekkers hebben gemaakt en het trots op tafel zetten. Vaak realiseren mensen zich niet dat koken helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn, en juist veel voldoening kan geven. Als ik zelf niet een kookles geef, sta ik het liefst in de keuken te koken voor familie en vrienden. Dan sta ik al gauw 1,5 uur in de keuken. Het is voor mij een rustpunt zo aan het einde van de dag, zelfs als ik overdag een workshop heb gegeven en al de hele dag met koken bezig ben geweest. Ik begrijp dat niet iedereen even enthousiast kan zijn over koken, maar het is wel een uitdaging voor mij om mensen zelf iets te laten maken wat ze thuis niet zo gauw zouden doen.

Dynamisch gebeuren

Mijn echtgenote Maaike werkt na een carrière in de journalistiek en het onderwijs sinds 5 jaar ook bij Club Cuisine. Wij hebben ieder onze eigen taken wat uiteen loopt van onderhoud website, acquisitie, inkoop, financiën, samenstellen recepten, opbouw en geven van de workshops. Het is teveel om allemaal op te noemen, want bij het runnen van een kookworkshop bedrijf komt meer kijken dan men zou verwachten.

We werken samen met ervaren chefs, die net als ik de workshop begeleiden. Soms, als we een grote groep hebben, staan we met meerdere chefs. Elke keer is het weer anders; andere mensen, met een andere groepsdynamiek. Ook hebben we twee keer per maand onze workshops op inschrijving voor individuen en kleine groepjes. Die zijn weer heel anders en meestal ook meer gedreven dan groepen die met hun bedrijf komen. Dan kun je meer de tijd nemen om meer specifieke vragen over kooktechnieken of ingrediënten te behandelen. Tijdens een kookworkshop als bedrijfsuitje zie je ook dat de conversaties onder de deelnemers verandert van zakelijk en formeel naar meer persoonlijk en heeft men het over wat men thuis eet en kookt. Variatie en afwisseling maakt het inspirerend, omdat het dan niet alleen gaat over wat men kookt of eet, maar ook over wat er zich persoonlijk afspeelt bij mensen thuis, of op kantoor.

Dat is denk ik ook het belang van het gezamenlijk eten. Als we daarop inkorten, gaan we steeds meer langs elkaar heen leven en lopen we elkaar mis. Aan het einde van de dag elkaars ervaringen uitwisselen, is een waardevol sociaal aspect van het samen tafelen.

Het geven van kookworkshops is voor mij een geweldige manier om mensen bij elkaar te brengen, en geeft me energie. Samen koken en eten is een manier om het leven te vieren. Dit geldt zowel voor kookworkshops voor bedrijven, als familie- en vriendengroepjes.

Club Cuisine bestaat al 15 jaar en de populariteit van kookworkshops is alleen maar toegenomen over de jaren. Dat is een goed teken voor de toekomst.

Bart Samsom en Maaike Menger

clubcuisine.nl