Leidse Hangers

BESCHRIJVING

Het is aan te raden de zaden binnen voor te zaaien en de kleine ontkiemde plantjes later buiten te poten. Dit houdt de jonge planten compact tijdens koude weersomstandigheden. De ideale plantafstand is tien centimeter in de rij en 75 centimeter tussen de rijen, waarbij de zaden ongeveer drie centimeter diep in de grond worden geplant. Het advies is om tussen de rijen dille te kweken tegen zwarte luis. Als je tijdens de bloei de toppen uit de planten verwijderd, helpt dat de vruchtzetting te bevorderen en het voorkomt ook luis. De oogst vindt plaats rond juni tot en met september. De bonen zijn klaar voor de oogst wanneer de peulen dik en vol aanvoelen. Ze worden met de hand geoogst: je plukt de peulen en haalt dan de bonen uit de peulen. Als het weer droog is, kunnen de hele planten worden gedroogd op zogenaamde ruiters, houten stokken in de vorm van een tipi. Bij nat weer is het beter om niet de hele planten, maar alleen de peulen met daarin de bonen in een schuur of op zolder op kranten te drogen. De Leidse Hangers werden oorspronkelijk door boeren geteeld voor verkoop op de Leidse markt, maar ook voor eigen gebruik. De zaden en bonen waren vroeger op grote schaal beschikbaar op de Leidse markt. Tegenwoordig zijn de zaden van de Leidse Hangers verkrijgbaar in een klein aantal speciaalzaken.

De Leidse Hanger is een ouder type tuinboon met een lange, naar beneden hangende peul. Dit kenmerk maakt de crèmewitte boon uniek in Nederland, het is ook een van de weinige soorten met een zwarte navel. Tegenwoordig hebben veel bonen, door gerichte teelt en voorkeur, witte navels. De planten geven een goede opbrengst van vijf tot zeven bonen per peul en ze rijpen relatief laat. De plant is ongeveer vijftien centimeter breed, tachtig centimeter hoog en bloeit met witte bloemen met een paarse vlek in het midden van het blad. Later groeit een lange, naar beneden hangende peul.