Hoi, ik ben Saskia, 25 jaar oud en ik roep echt al een hele tijd dat ik beter wil gaan eten. Maar ik doe het niet. Terwijl ik me er bewust van ben dat het anders moet, en anders kán. In het kader van verbeter de wereld, begin bij jezelf, ga ik tot aan december op zoek naar wat ‘duurzaam eten’ nu eigenlijk betekent.
(Deze blog verscheen eerder op www.sfyn.nl)
De manier waarop wij met z’n allen eten in dit mooie kikkerlandje en in veel Westerse landen, is volgens mij niet echt duurzaam. We eten te veel vlees, vis, zuivel en consumeren producten die van de andere kant van de wereld worden ingevlogen omdat we graag het hele jaar door hetzelfde willen eten. Met een steeds groter wordende wereldbevolking is dit niet houdbaar. Je kent misschien wel die plaatjes van drie aardbollen die nodig zijn voor ons consumptiepatroon. Ik heb besloten dat ik hier niet meer aan mee wil doen.
Maar hoe dan?
Het anders willen doen is één ding, maar de grote vraag die hierbij door mijn eigen kop blijft spoken is: HOE DAN? Tijdens mijn studie aan de Wageningen Universiteit (WUR) heb ik meerdere vakken gevolgd waarin aandacht werd besteed aan een duurzaam voedselsysteem, en de gevolgen die ons eetpatroon heeft op het milieu. Maar als ik met de kennis die ik nu heb in de supermarkt sta en moet kiezen welke boodschappen ik nou wel of niet in mijn mandje moet gooien, en of überhaupt wel in de plaatselijke Lidl moet kopen, ja, daar loop ik vast.
Misschien vraag jij je af waarom ik dit niet eerder heb uitgezocht? En waarom schuif ik eigenlijk nog steeds af en toe (oké, best regelmatig) een diepvries pizza in de oven waar plakjes salami op liggen, waarvan ik zeker weet dat die niet van een varken komen die een goed leven heeft gehad? Ik kan maar één antwoord bedenken: Gemak. Echt doodsimpel gemak. Ik beslis vaak last minute wat ik die avond wil eten, waardoor ik bijna dagelijks bij de dichtstbijzijnde Lidl terecht kom. Een echte planning of weloverwogen keuze komt er niet aan te pas.
Ik eet wel het grootste gedeelte van de week vegetarisch, maar op de zaterdagnacht loop ik geregeld een snackbar binnen met die onstilbare drang naar een broodje kebab! Als je een kijkje neemt in mijn keuken zie je een verzameling van plastic verpakkingen, pasta, risotto en diepvriespizza’s. Tijd om daar verandering in te brengen. In deze blogserie ga ik uitzoeken hoe het er nu voor staat met mijn eigen eetpatroon en wat ik kan doen om duurzamere keuzes te maken. Maar dat alles wel op een budget én zonder dat ik een dag vrij moet nemen om mijn eigen moestuin te onderhouden alsjeblieft!
Restvlees vs. te goedkope ham
Alle theoretische kennis tijdens mijn studie heeft me niet veel wijzer gemaakt over duurzaam boodschappen doen in de lokale supermarkt. Daarom ben ik op zoek gegaan naar iemand die heel veel ervaring heeft binnen de duurzaamheidssector, en er ook zijn carrière van heeft gemaakt: Joris Lohman, oud YFM-directeur en mede-oprichter van Food Hub. Als er iemand weet wat duurzaam eten nu precies inhoudt, dan moet hij het wel zijn. Maar in ons gesprek bleek dat zelfs hij dit een lastige vraag vindt: “In het begin was ik op zoek naar één antwoord wat je kunt geven op de vraag ‘wat is duurzaamheid dan’, maar inmiddels [..] weet ik ook dat het antwoord er nog niet is. Duurzaamheid is voor mij een concept dat nog steeds in ontwikkeling is, en waar ik elke dag mee bezig ben, zowel in mijn persoonlijke leven als in mijn werk”.
Natuurlijk had Joris wel de bekende tips voor mij: eet minder vlees, kies seizoensproducten en koop zo min mogelijk bewerkt voedsel. Nog mooier was zijn onthulling dat hij liever een frikandel of knakworst eet dan een zogenaamd ‘goed stukje ham’ uit de supermarkt, want dat stukje ham wordt verkocht voor een veel te lage prijs. Terwijl die knakworsten of zoals hij dat heel smakelijk noemde “dat afgeschraapt, uitgeperst restvlees” tenminste nog gered zijn van de vuilnisbak.
Tijd voor actie
Denk jij ondertussen ook wat ik denk: Saskia, geen woorden maar daden! Daarom ga ik door middel van drie challenges een duurzaam dieet onderzoeken. Vanaf vandaag zal ik niet meer achteloos door mijn geliefde Lidl rondlopen, maar kijk ik waar de producten vandaan komen. Deze maand draait om de challenge: eat local. Ik heb besloten om alleen nog maar Nederlandse producten op mijn menu te zetten. Van mijn vrienden heb ik al fijne berichten ontvangen, waaronder: [weten ze daar wel dat je bekend staat om je diepvries pizza party’s?]* en [haha, Sas. Vegan eten? Jij bent echt af.] Zij staan dus compleet achter me zoals je ziet. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik weer zo’n heerlijke, warme, knapperige diepvries pizza in de oven schuif…
* Samen met mijn huisgenoten organiseer ik altijd hele leuke pizza feestjes, waarbij er elke 10 minuten een pizza uit de oven komt. Het begon met een hele lading diepvries pizza’s (tevens mijn favoriete go-to luie avond eten), maar op de meest recente pizza party (editie 5.0) hebben we de hele dag in de keuken gestaan om zelf pizza’s te bakken, inclusief het deeg!
Volg Saskia’s avontuur
Wil je me iets leuk vertellen over jouw ervaringen met duurzaam/lokaal/vegan/plastic-vrij eten. Heb je zin om daarover met mij in gesprek te gaan? Stuur me dan een berichtje via saskia@sfyn.nl
// tekst: Saskia Geerts
// beeld: Daniela Rojas Morales
// SFYN nodigt bloggers uit om hun mening te delen op onze website. Dit artikel is de persoonlijke mening van de schrijver. Wil je reageren? Dat kan onder de Facebook post die bij deze blog hoort!