Twee weken geleden op 2 augustus waren onze grondstoffen op voor de rest van het jaar. Het was Earth Overshoot Day, de dag waarop wereldwijd is opgebruikt waar we eigenlijk het hele jaar mee zouden moeten doen, als we tenminste in balans willen leven met moeder aarde.
Vorig jaar, herinner ik me, was dat 8 augustus. De datum schuift ieder jaar op, niet naar àchter, maar naar vóren. En dat is verontrustend. We stoten meer CO2-uit dan de aarde kan verwerken, we vissen de oceanen sneller leeg dan verstandig is, we kappen bossen om er nog meer veevoer op te kunnen verbouwen.
Ruim een derde van het grondstoffengebruik is bestemd voor voedselvoorziening. Daarin speelt de wereldwijde industriële vleesproductie een aanzienlijke rol. Als we niet meer in actie komen en (op zijn minst) zelf het goede voorbeeld geven, rijst de vleesproductie de komende jaren de pan uit. Kijk naar het plaatje (en eventueel onderstaande link voor de bron) en huiver.
Een simpel advies dat voor een kleine groep voorlopers niet zo’n probleem vormt, maar hoe zorgen we ervoor dat die groep groeit? En wat kan Slow Food, als voorloper in een nieuw voedselsysteem, daaraan bijdragen? Binnen het internationale Slow Food wordt alweer twee jaar opgeroepen tot matiging van vleesconsumptie met de campagne Eat less meat, and more quality. Daarmee kiest Slow Food voor een belangrijk verduurzamingsthema en een duidelijke(r) agenda. En dat is goed. Maar zou die beleidskeuze ook niet veel hoger op onze eigen conviviumagenda moeten staan?
Zie ook:
https://www.slowfood.com/industrial-meat-devouring-planet/
door: Friederike Kleijn